سرنوشت مبهم سوال از رئیس جمهور
آنطور که از خبرهای منتشر شده در روزنامه های
صبح ایران بر میآید برای دوازدهمین مرتبه طرح سوال از رئیس جمهور به جریان
افتاده و به گفته طراح اصلی آن جناب آقای علی مطهری تعداد امضاء کنندگان
آن از حدالنصاب گذشته و 90 نفر آن را امضاء کرده اند. باید نشست و دید آیا
اینبار نیز طرح به سرنوشت 11 بار گذشته دچار خواهد شد یا بالاخره این اتفاق
(سوال از رئیس جمهور ) خواهد افتاد. آنچه در این تلاش برای بنده جای تعجب
بسیار دارد این است که چرا و به کدامین دلائل یازده مورد قبلی طرح سوال از
رئیس جمهور به نتیجه نرسیده و ابتر مانده؟ خوب است که در همین زمینه به
سخنان جناب داریوش قنبری عضو فراکسیون اقلیت مجلس توجه کنیم که گفته: ((
پیش از این شرایط به گونه ای بود که طرفداران دولت آنچنان به امضاء
کنندگان این طرح حمله میکردند و رسانه های دولتی به قدری نمایندگان را زیر
فشار قرار میدادند که گویی فعل حرام مرتکب شده ایم.))
نطفه این اتفاق نامبارک ( حمله به
نمایندگان و تحت فشار قرار دادن آنها ) در زمان مجلس ششم منعقد شد. از آن
زمان بود که نمایندگان اصلاح طلب مجلس ششم بعد از انجام وظیفه نمایندگی خود
و انتقاد از کاستی هایی که وجود داشت، آنچنان مورد هجوم قرار میگرفتند که
گویی مرتکب معاصی شده و حدود الهی باید بر آنها جاری شود. و این موضوع تا
آنجا ادامه پیدا کرد که تعدادی از آنها به دادگاه رفته و در برابر قانون از
این عملکرد خود دفاع کردند. در حالیکه مطابق اصل 86 قانون اساسی جمهوری
اسلامی (( نمایندگان مجلس در مقام ایفای نمایندگی در اظهارنظر و
رأی خود کاملاً آزادند و نمی‌توان آنها را به سبب نظراتی که در مجلس اظهار
کرده‌اند یا آرائی که در مقام ایفای وظایف نمایندگی خود داده‌ند، تعقیب
یا توقیف کرد.)) اما در آن دوران کمتر کسی گوشش به این
حرفها بدهکار بود و به این مسائل و نقض قانون توجهی نشان میدادند. حالا
همان وضعیت دامن طرفداران آن شیوه و روش را گرفته تا جایی که حتی جرات
اعتراض را نداشته و به محض موضع گیری مورد تهاجم دولتیان و رسانه های
وابسته به آنها قرار میگیرند. و جالب تر اینکه آنها هم برای حفظ موقعیت و
مقام خود کوتاه آمده و حرف خود و امضای خود را پس میگیرند و به این ترتیب
در مقابل وظیفه اصلی خود شانه خالی کرده و عذر بدتر از گناه می آورند. آنها دلیل این نوع برخورد خود را تبعیت از
رهبر عنوان کرده و همه گناه را به گردن رهبری می اندازند. که به نمایندگان
توصیه کرده اند: در این شرایط با دولت مدارا مدارا نمایند.
( نقل به مضمون ) البته از روز روشن تر است که این بهانه ای
بیش نبوده زیرا اگر اینگونه بود در این مرتبه اخیر نیز نمی بایستی با دولت
برخورد کرده و باید برای عبور از این وضعیت فکری دیگر در اندازند. به هر حال به نظرم مجلس و جایگاه رفیع آن
بشدت تضعیف شده و به مثابه بیماری که در حال احتضار است در بستر خود در حال
کشیدن نفس های آخر می باشد. و عاجلا باید بر بالین این بیمار، پزشکی حاذق و
فوق تخصص حاضر کرد بلکه با جراحی که میکند جان تازه ای را به کالبد این
بیمار بدمد. حقیقتا آرزو میکنم اینبار طرح سوال
نمایندگان از رئیس جمهور به ثمر نشسته و این اتفاق مبارک بیافتد تا اندکی
از اعتبار برباد رفته مجلس دوباره باز گردد.