محدوده سانسور تا کجاست؟
در جهان امروز که به آن عصر ارتباطات لقب داده اند، لحظه ای را نمی توانی بیابی که خبری و حادثه ای بوقوع بپیوندد و تو مطلع از آن نشوی. و آنقدر این حجمه اطلاعات سنگین و پی در پی است که انسان آرزو میکند ساعاتی و یا حتی لحظاتی را فارغ از همه دلمشغولی ها در گوشه ای نشسته و با خود خلوت نماید. بلکه آرامشی هر چند اندک را بدست آورد. این همه البته بیشتر در سرزمین هایی است که آبستن حوادث بوده و گویی مردمان این سرزمین ها موظف هستند خوراک تبلیغاتی برای سایر نقاط جهان که در تنش کمتری بسر میبرند را فراهم سازند.
از قضا کشور ما در چنین جغرافیایی قرار گرفته و خواسته یا ناخواسته و بصورت تمام وقت در مرکز توجهات و دقت جهانیان می باشد. این مطالب را مد نظر داشته باشید، تصور کنید در یک چنین کشوری، عده ای قصد دارند که بسیاری از اخبار و رویدادهای مهم را از دید و منظر مردم مخفی کرده و آنها را در بی خبری مطلق قرار دهند. و طنز آمیزتر اینکه همین مردم باید اخبار خود را از کشورهایی بشنوند که در منطقه امن خبری قرار دارند.
متاسفانه محدودیت های خبری، فیلترینگ، ممیزی و هزاران مدل سانسور در کشور باعث بوجود آمدن این موضوع مضحک شده است. قصد آن ندارم که اصل محدودیت را زیر سوال ببرم و از اساس و بنیاد با آن مخالفت کنم، که محدودیت در بسیاری از حوزه ها لازم و بلکه واجب است. اما دایره و محدوده این عمل از دیدگاه هر مسئولی به شکلی تعریف شده بطوریکه بعضی از آقایان ( دولت نهم و دهم ) دایره آن را چنان وسیع گرفته اند که بسیاری از موارد غیر ضروری را هم در بر گرفته است. و عملا خواسته یا ناخواسته به یک سانسور خبری و رسانه ای گسترده رسیده و به آن دامن میزنند. مطالب بسیاری از روزنامه ها، کتابها، نشریات، مجلات و بخش عمده ای از وبلاگهای خبری و حتی تحقیقاتی در فضاهای مجازی درون این دایره وسیع قرار گرفته و فیلتر شده اند.صدا و سیمای ما هم که به خود سانسوری و نادیده گرفتن اخبار ( البته اخبار مربوط به جناح خاص ) مبتلا شده است. و توصیه هیچ کدام از دلسوزان نظام در تغییر این رویه اثری نداشته بطوریکه مخاطب ایرانی مجذوب کانالهای آنسوی مرز شده و هر روز بیشتر هم میشود.
با کمال تاسف در دولت یازدهم که با نام تدبیر و امید آغاز بکار کرد و امید برچیده شدن بسیاری از این محدودیت ها را نوید میداد، شاهد هستیم که همان رویه ادامه داشته و هنوز بعد از چند ماه، علی رغم دغدغه وزیر محترم فرهنگ و ارشاد اسلامی جناب آقای جنتی در این خصوص تغییری در این سیاست غلط مشاهده نمی شود. ایشان در خصوص ممیزی کتاب اینگونه گفتند:
متاسفانه در بررسی برخی از کتابهایی که اداره کتاب به آنها مجوز نشر نداده بود، دریافتم بسیاری از ایرادهای وارد شده بر حسب سلیقه بوده است. مثلا رای بر جایگزین کردن کلمه‌ای با کلمه‌ای دیگر... ایشان با بیان این مطلب که باید به قانون تکیه کنیم، گفت: من فکر می‌کنم اگر قران وحی منزل نبود آن را به ممیزان اداره کتاب می‌سپردیم مجوز انتشار برای آن صادر نمی‌کردند و می‌گفتند برخی از کلمات با عفت عمومی در تناقض است.
به هر حال امیدواریم که این تغییر مهم و لازم هر چه زودتر اتفاق بیافتد و محدودیت ها تنها در حوزه های اخلاقی و غیر قانونی اعمال گردد.